Archivo del sitio
Gastos y arreglillos (III)
Sempre hai que mirar patrás…. e ░A░g░r░a░d░e░c░e░r░!! 
Fai algo máis dun ano xa, Don Antonio cesaba oficialmente como párroco de Seixo e de San Xurxo… Estivemos casi 6 meses «mantendo a Parroquia»
e 𝑜𝑠 𝑡𝑒𝑚𝑝𝑜𝑠 𝑑𝑒 𝐷𝑒𝑢𝑠 𝑙𝑒𝑣𝑎𝑟𝑜𝑛 𝑜 𝑠𝑒𝑢 𝑟𝑖𝑡𝑚𝑜, 𝑝𝑒𝑟𝑜 𝑐𝘩𝑒𝑔𝑎𝑟𝑜𝑛!!


𝗠𝗲𝗹𝗹𝗼𝗿𝗮𝗺𝗼𝘀 𝘀𝘂𝘀𝘁𝗮𝗻𝗰𝗶𝗮𝗹𝗺𝗲𝗻𝘁𝗲
e estamos moi contentos con 𝔻. 𝔻𝕒𝕧𝕚𝕕, que nin notamos que o «compartimos»: sempre está ahí 
!!
Todos os que doades cada Domingo no Peto do templo axudades cos Gastos que van aparecendo en relación ó mantemento da nosa Parroquia: Graciñas a todos vos!!
A seguir mogorando!!
Este é o resumo dos arranxos e cousiñas da vida parroquial dende Marzo ´22
Mais Info dos Gastos/Arreglillos dende que marchou Donjo:
Pedíndolle ó Papa
Do noso D. David, aínda que non sabemos moito del, sí notamos o seu compromiso coas inxusticias… coas impotencias… có penar dos que non atopan acougo… como fixo, neste caso, dende o primeiro día con estes familiares dos falecidos no Villa de Pitanxo, alá vai para 7 meses…
Cousa mediática foi pero, aínda que non o fora, e por todos os que faleceron no mar e, para que non volva a pasar, alá foi cuns cantos desas familias a unha Audiencia có Papa, xa que, membros do seu país poderían interceder para que se investiguen as posibles neglixencias que acabaron coa vida dos seus seres queridos… para tranquilidade deles…
Temos claro e, ademáis por experiencia, que os tempos de Deus van despacio pero chegan…
Dí o refrán que «a Deus pregando pero có mazo dando»… e, tamén temos claro que, esta xentiña terá pronto acougo dos seus pesares!!




Non temas porque Eu estou contigo… Non desmaies porque Eu son o teu Deus que te fortalezo; sempre te axudarei…sempre te sustentarei
Que reposes en paz
Hasta que Deus quixo… Parroquia: este mediodía deste «xoves sacerdotal», morreu o noso Donjo…
𝘿𝙚𝙩𝙧á𝙨 𝙙𝙤 𝙥𝙧𝙖𝙣𝙩𝙤 𝙦𝙪𝙚𝙙𝙖 𝙤 𝙨𝙞𝙡𝙚𝙣𝙘𝙞𝙤; 𝙙𝙚𝙩𝙧á𝙨 𝙙𝙤 𝙨𝙞𝙡𝙚𝙣𝙘𝙞𝙤, 𝙦𝙪𝙚𝙙𝙖 𝙤 𝙧𝙚𝙘𝙤𝙧𝙙𝙤 𝙚, 𝙙𝙚𝙩𝙧á𝙨 𝙙𝙤 𝙧𝙚𝙘𝙤𝙧𝙙𝙤, 𝙦𝙪𝙚𝙙ó𝙪 𝙤 𝙢𝙤𝙢𝙚𝙣𝙩𝙤…
Non existen as despedidas entre nós…
Que reposes en paz, bo amigo!! Levarémoste no corazón do mogor do Mogor
Sempre https://sanjorgedemogor.wordpress.com/nuestro-donjo/
Mañán, ás 16:30h, salirase do adro da igrexa para ir todos xuntos acompañar á familia no tanatorio…
Se alguén se quere unir, 𝗽𝗿𝗲𝗰𝗶𝘀𝗮 𝘁𝗿𝗮𝗲𝗿
𝗲 𝗰𝗼𝗰𝗵𝗲
porque non se pudo pedir autobús, e ata onde sabemos, os que xa se apuntaron, xa van completos…
Unha lembranza e unha Oración
Morreu unha parte de nós
https://www.paxinasgalegas.es/la-union-33765em.html
Coma persoas, estamos tristes pero a nosa Fe nos fai entender que a morte non é unha traxedia, senón un alegre «chegar á Casa» e recibí-la herdanza…
Pequena quedou a Coroa que se mandou dende a Parroquia…
"Graciñas de parte da familia Cantelar, a todos/as que doastes para a Coroa, os que foron ó enterro e os que non puideron, os que non se enteraron e os que viven noutros lares..... Mogor sempre formará parte da nosa vida"
A familia e d. David convocan una Misa de acción de gracias por Don josé, o vindeiro 29 de Xullo
Comentario que nos mandan ó Blog e que, por suposto, trasladámolo aquí:
«Hoy es un día triste pues hemos perdido al cura de nuestra parroquia…
Aparte del cura que me bautizó, me dio la primera comunión, me confirmó y finalmente me casó, personalmente, pierdo a un amigo, un consejero, pierdo al «gran jefe»…
Pierdo a la persona que confió en mí para ser catequista de unos chavales poco mas jóvenes que yo…para amenizar junto a otros, con música, nuestras misas de 11… Y para confiarnos el mantenimiento de la parroquia al jubilarse…
En estos más de 40 años de colaboración ha habido mil historias, anécdotas, alguna discusión, pero siempre un gran respeto, cariño y estima entre nosotros…
Por todo esto y muchas cosas más….gracias!!
Nunca te olvidaré.
D.E.P»
Que a Paz se impoña
Dende a nosa Parroquia de San Xurxo, unímonos porque haia PAZ en todas esas guerras que esquecemos
🌍 (Haití, Siria, Sur Sudán, República Centroafricana, Nigeria, República Democrática del Congo, Afganistán, Pakistán, Irak, Libia, Yemen, Palestina, Israel, Marruecos, Argelia, Etiopía, Mozambique, Colombia, Nicaragua, Cuba…)
Pidamos para que ninguén pretenda resolver os conflictos por medio da violencia…
e, hoxe, máis concretamente 𝗲𝗻𝘁𝗿𝗲 𝗥𝘂𝘀𝗶𝗮 𝗲 𝗨𝗰𝗿𝗮𝗻𝗶𝗮, para que busquen entendementos e tendan pontes que unan…
A actualidade pídenos dirixir a nosa pregaria ata Ucrania e estar cos refuxiados e os ucraínos que temos ó redor…
Todo cambia a partires de agora: non é un conflicto; xa é unha guerra…
𝑻𝒐𝒅𝒐𝒔 𝒏𝒐𝒔 𝒗𝒆𝒓𝒆𝒎𝒐𝒔 𝒂𝒇𝒆𝒄𝒕𝒂𝒅𝒐𝒔 𝒑𝒐𝒓 𝒆𝒍𝒂, 𝒂𝒏𝒒𝒖𝒆 𝒏𝒐𝒏 𝒏𝒐𝒔 𝒕𝒐𝒒𝒖𝒆 𝒆𝒎𝒑𝒖ñ𝒂𝒓 𝒖𝒏 𝒂𝒓𝒎𝒂…
É 𝗺𝗼𝗺𝗲𝗻𝘁𝗼 𝗱𝗲 𝘁𝗲𝗿 𝗽𝗿𝗲𝘀𝗲𝗻𝘁𝗲𝘀 𝗮 𝘁𝗼𝗱𝗮𝘀 𝗲𝘀𝗮𝘀 𝗽𝗲𝗿𝘀𝗼𝗮𝘀 𝗮𝘁𝗿𝗮𝗽𝗮𝗱𝗮𝘀 𝗲𝗻 𝗰𝗼𝗻𝗳𝗹𝗶𝗰𝘁𝗼s 𝗾𝘂𝗲 𝗱𝗲𝘀𝗴𝗮𝗿𝗿𝗮n 𝘃𝗶𝗱𝗮𝘀… 
